จีนศึกษา๑๕๑ แนวคิดจากแผนการพัฒนาแถบเศรษฐกิจแม่น้ำแยงซีของจีน
แนวคิดจากแผนการพัฒนาแถบเศรษฐกิจแม่น้ำแยงซีของจีน ซึ่งได้มีการนำเสนอเมื่อปีพ.ศ.๒๕๕๙ นับเป็นยุทธศาสตร์สำคัญที่เกี่ยวข้องกับภาพรวมการพัฒนาของจีน ที่น่านำมาประยุกต์ใช้กับลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา โดยเฉพาะการยืนหยัดในการอนุรักษ์ระบบนิเวศ รวมทั้งเน้นการปฏิรูปและการสร้างสรรค์ เพื่อให้บรรลุการพัฒนาเศรษฐกิจที่มีคุณภาพสูง
ทั้งนี้ แม่น้ำแยงซี หรือแม่น้ำฉางเจียง เป็นแม่น้ำที่ยาวที่สุดในทวีปเอเชีย และเป็นแม่น้ำที่ยาวเป็นอันดับที่ ๓ ของโลก รองจากแม่น้ำไนล์ในทวีปแอฟริกาและแม่น้ำแอมะซอนในทวีปอเมริกาใต้ โดยแม่น้ำแยงซียาว ๖,๓๐๐ กิโลเมตร โดยเมื่อเดือน เม.ย.๖๑ นายสี จิ้นผิงเลขาธิการคณะกรรมการกลางพรรคฯ ได้เดินทางไปดูงานที่เมืองอู่ฮั่น ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่บนจุดศูนย์กลางของแถบเศรษฐกิจแม่น้ำแยงซี โดยไปตรวจดูงานสภาพการย้ายวิสาหกิจเคมีออกห่างจากแม่น้ำแยงซี และการฟื้นฟูระบบนิเวศที่ท่าเรือต่างๆ ในนิคมอุตสาหกรรมวัสดุใหม่ของกลุ่มบริษัทซิงฟา ซึ่งเป็นวิสาหกิจเคมีขนาดใหญ่ที่สุดในบรรดาวิสาหกิจของจีน ที่อยู่ในบริเวณเขื่อนซานเสีย ที่ต้องถูกย้ายออกจากริมแม่น้ำแยงซี โดยทางกลุ่มบริษัทฯ ได้รื้อถอนอุปกรณ์และท่าเรือริมแม่น้ำแยงซีต่างๆ ไปหมด โดยย้ายห่างจากริมแม่น้ำ ๙๕๐ เมตร รวมทั้งปลูกต้นไม้โดยรอบ ขณะเดียวกันทางบริษัทได้ปรับปรุงเทคโนโลยีการผลิต ยกระดับอุตสาหกรรม และวางแผนระบบรีไซเคิล
นอกจากนี้ นายสี จิ้นผิง ได้เน้นว่า
การดำเนินการตามแผนยุทธศาสตร์ดังกล่าวต้องเข้าใจความสัมพันธ์ใน ๕ ประการ เป็นอย่างดีได้แก่
ประการที่หนึ่ง ต้องเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการผลักดันในภาพรวมกับการบรรลุความสำเร็จในส่วนสำคัญ ของการฟื้นฟูและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมบริเวณแม่น้ำแยงซี ที่ต้องยืนหยัดต่อระบบนิเวศ
ประการที่สอง ต้องเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมกับการพัฒนาเศรษฐกิจ โดยการอนุรักษ์ระบบนิเวศกับการพัฒนาเศรษฐกิจไม่ได้ขัดแย้งกัน และการอนุรักษ์ระบบนิเวศจะประสบความสำเร็จหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับโครงสร้างเศรษฐกิจและรูปแบบการพัฒนาเศรษฐกิจ ที่ต้องยืนหยัดการพัฒนารวมทั้งการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมไปพร้อมๆ กัน และไม่ควรให้สองปัจจัยนี้เป็นปฏิปักษ์ต่อกัน
ประการที่สาม ต้องเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการวางแผนโดยรวมกับการใช้ความพยายามในระยะยาวไกล ดังนั้น การผลักดันการพัฒนาแถบเศรษฐกิจแม่น้ำแยงซีที่เป็นโครงการใหญ่ จึงไม่อาจจะสำเร็จได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งต้องมีการวางแผนระดับบนเป็นอย่างดี และปฏิบัติตามแผนการอย่างจริงจัง
ประการที่สี่ ต้องเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการยกเลิกอุตสาหกรรมเก่ากับการพัฒนาแรงกระตุ้นใหม่ ในการสร้างแถบเศรษฐกิจแม่น้ำแยงซีเป็นระบบเศรษฐกิจที่ทันสมัย โดยแรงกระตุ้นการพัฒนาจะเป็นปัจจัยที่กำหนดความเร็ว และประสิทธิภาพของการพัฒนา ซึ่งต้องผลักดันการปฏิรูปด้านอุปทาน รวมทั้งผลักดันปรับเปลี่ยนแรงกระตุ้นการพัฒนาของแถบเศรษฐกิจแม่น้ำแยงซี เพื่อสร้างโอกาสให้เกิดแรงกระตุ้นการพัฒนาใหม่
ประการที่ห้า ต้องเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาตนเองกับการพัฒนาร่วมกัน ซึ่งแถบเศรษฐกิจแม่น้ำแยงซีเกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจระบบน้ำ ระบบทางบก ท่าเรือ ริมฝั่งแม่น้ำอุตสาหกรรมและตัวเมือง ดังนั้น เขตต่างๆ และเมืองต่างๆ ริมแม่น้ำแยงซีต้องมองภาพรวม และพัฒนาร่วมกัน
ประมวลโดย พลโท ไชยสิทธิ์ ตันตยกุล
( ข้อมูลจากเว็บไซต์https://baike.baidu.com/item/%E9%95%BF%E6%B1%9F%E7%BB%8F%E6%B5%8E%E5%B8%A6/5453694 และเว็บไซต์ http://www.news.cn/politics/2021-10/20/c_1127977480.htm )
