พระเถรานุเถระมาชุมนุมที่วัดเลียบ
วัดราชบุรณะ หรือวัดเลียบ กลายเป็นที่ชุมนุมพระเถระชั้นผู้ใหญ่ เมื่อ 17-18 เมษายน2567
ทั้งนี้วัดเลียบ นิมนต์พระผู้ใหญ่ ส่วนมาก ใน กทม มาในพิธี บำเพ็ญกุศล อุทิศให้บูรพาจารย์ของวัด หรืออดีตเจ้าอาวาส 12 พระองค์/รูป
วันแรก คือ 17 เมษายน 2567 เป็นวันทักษิณานุปทาน มาติกา บังสุกุล โดยพระราชาคณะชั้นเทพ ชั้นราช และสามัญ รับนิมนต์มาในพิธี
วันที่ 18 เมษายน เป็นวันบำเพ็ญกุศล อุทิศให้บูรพาจารย์
พระเถระส่วนหนึ่งมาฉันเช้า เท่านั้น เช่น พระพรหมวชิราธิบดี อธิบดีสงฆ์วัดมหาธาตุพระพรหมดิลก อดีตเจ้าอาวาสวัดสามพระยา พระพรหมโมลี เจ้าอาวาสวัดปากน้ำ พระพรหมวชิรปัญญาจารย์ เจ้าอาวาสวัดราชโอรสาราม พระพรหมวชิรมุนี วัดสุทัศน์เทพวราราม พระพรหมวัชราจารย์ วัดราชประดิษฐ์สถิตมหาสีมาราม
ช่วงที่มีพิธีสวดมนต์ฉันเพล สมเด็จพระราชาคณะ 2 องค์เมตตามาเป็นประธาน คือสมเด็จพระพุฒาจารย์ (สนิท) วัดไตรมิตร และสมเด็จพระมหาธัราจารย์ (ปฤสิทธิ์) อธิบดีสงฆ์วัดพระเชตุพน นอกจากนั้นเป็นรองสมด็จพระราชาคณะ พระรรชาคณะชั้นธรรม อีก21 องค์
พระสงฆ์อีก 100 รูปมาฉันเพลตามที่นิมนต์
เมื่อพระฉันเพลเสร็จ มีบังสุกุลรวมญาติ และสรงน้ำพระ ในเวลา 13.00 น.
วัดเลียบ เคยเป็นที่ประทับสมเด็จพระสังฆราช 2 พระองค์ คือพระองค์ที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ คือสมเด็จพระสังฆราช (มี เปรียญเอก) และพระองค์ที่ 6 คือสมเด็จพระสังฆราช (นาค เปรียญ เอก) เพราะเป็นพระอารามหลวงชนิดเอกอุ แต่พระอารามหลวงขนาดใหญ่ สวยงามแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ต้องพังทลาย เมื่อข้าศึกทิ้งระเบิดโรงไฟฟ้าสยามติดกับวัดเลียบ แต่พลาดมาลงที่วัดเลียบ วัด จึงเรียบสมชื่อ เมื่อ 14 เมษายน2488 (เหลือแต่พระพุทธปรางค์ องค์เดียว ที่ไม่รับผลกระทบจากระเบิด ข้าศึก)
ต่อมารัฐบาลประกาศยุบวัด วันที่ 30 กค. 2488 เพราะยากจะบุรณะคืนได้
ให้พระที่เหลือไปสังกัดวัดสุทัศน์ และวัดพระเชตุพน
แต่พระครูปลัดธรรมจริยวัฒน์ (หลวงพ่อเชียง อินทโชโต ต่อมาเป็นพระราชาคณะชั้นราช ที่ พระราชพฤฒาจารย์ ) ไม่ยอมทิ้งวัด พยายาม ให้รัฐบาลคืนสถานะเป็นวัดดังดิมรัฐบาลคืนให้ใน พศ 2490 หลังถูกยุบไป 2ปี
หลวงพ่อเชี้ยง ขอสนับสนุนจากหลายฝ่าย และหลวงพระครูศีลขันธโสภิต (พระเทพคุณาธาร)เจ้าอาวาสวัดพระพิเรนทร์ ให้ร่วมกันบูรณะ จึงสง่างาม ดังที่เห็นเป็นแลนด์มาร์คกรุงเทพ ทุกวันนี้
ปัจจุบันพระธรรมวชิรนายก (ปรีชา ป.ธ.9 เจ้าคณะภาค 8 ) เป็นเจ้าอาวาส
