ตามรอยเซียน โดย เจี๊ยบ บางกรวย “ปิดตาแร่บางไผ่ คนนนทบุรีต้องมี”
“ลูกแร่วัดบางไผ่ ฤทธิ์เหลือร้ายหาใดปาน” วลีนี้ไม่เกินจริงเลยเมื่อพูดถึงคุณวิเศษของแร่บางไผ่ วันนี้ เซียนเจี้ยบ ขอนำเสนอสุดยอดพระเครื่องเมืองนนท์ ที่เป็นของมันต้องมี พระปิดตาแร่บางไผ่ พิมพ์นิยมสุดคือ พิมพ์หมวกแก้ป องค์นี้สวยสมบูรณ์มาก แทบไม่ได้ออกธุดงค์ไปไหนเลย เดิมเดิม พระไม่ได้ใช้ เจ้าของเก็บรักษาดีมาก พระองค์นี้ ผู้ใหญ่ใจดีให้มาลงให้ชม เป็นบุญของเซียนเจี๊ยบ ที่ได้จับองค์เป็นๆ
ปิดตาแร่บางไผ่องค์นี้ ถือเป็นองค์ครู ด้วยสภาพสวยสมบูรณ์ แร่เหล็กชนิดนี้มีสนิมส้มแดง กินตัวเองถ้าไม่รู้จักวิธีรักษาให้ดี เป็นแร่ที่เปาะแตกง่าย ถ้าใช้ไม่ระวัง
ยี่สิบปี่ก่อน พี่ที่เคารพรักกันเป็นตำรวจยศผู้การในสมัยนั้น เคยนำแร่บางไผ่มาจะปล่อยให้ในราคาสามแสน เป็นพระสวยมาก แต่ก็ไม่ได้เสียกัน ต่อมาเมื่อปีกลาย ได้พบกับพี่ผู้การอีกครั้งนำพระองค์เดิมมาให้ดู ปรากฏว่าสภาพสวยหายไปหมด แกบอกนำไปแช่น้ำมันปืนเพื่อกันสนิม เสียดาย ถ้ายังสภาพเดิมเดิมเหมือนก่อน จะดูง่ายสบายตากว่านี้
“ดูบางไผ่ให้ดูเสี้ยน” เสี้ยนที่ว่าเกิดจากปฏิกิริยาของมวลของโลหะ ตอนเย็นตัวลงจากการหลอม เป็นเอกลักษณ์เป็นหลักสำคัญใช้พิจารณาเนื้อแร่บางไผ่ เส้นอักขระยันต์ตลอดจนในซอก จะพบเสี้ยนละเอียดในทิศทางตามกัน ดูไม่หยาบใหญ่เกิน ไม่ขัดตายิ่งถ้าเดิมเดิมอย่างองค์นี้ ยังคงเห็นคราบพรายสีเงินติดบนผิว บอกถึงถูกสัมผัสมาน้อยมาก
พระปิดตาของหลวงปู่จันนี้ในแต่ละพิมพ์ ก็มีรูปแบบคล้ายๆกัน คือ แบบปิดตามหาอุตม์ปิดทวาร มีมือสามคู่บ้างสี่คู่บ้าง ปิดตาปิดหูปิดทวาร ด้านหน้าวางเส้นยันต์ตัว”นะ“ ที่ขมวดในวงกลม บ้างเรียก”นะทรหด“บ้างก็เรียก”นะมหาอุตม์“ ขึ้นมาส่วนเศียรมีก้อนกลมแบนแปะอยู่ดูคล้ายหมวกแก้ป เลยหมวกแก้ปกันมาเข้าใจตรงพิมพ์กันเวลาเรียกบนหมวกนี่เองที่เป็นจุดชนวนเทน้ำทอง เมื่อโลหะเย็นตัวแล้วจะค่อยๆสับก้านชนวนเป็นรอยแล้วเคาะให้หลุดออก ทำให้เห็นเป็นรอยที่หลุดอออกคมบ้าง เนื่องจากเนื้อมีความแข็งกรอบ ถ้าตกก็แตกคล้ายเมฆพัด เนื้อในเเน่น ตามซอกยังมีคราบดินขี้เบ้า และเขม่าให้พิจารณา ด้านหลังใช้ยันต์เฑาะห์ แถวล่างมีอักขระสี่ตัว คือ นะ มะ พะ ทะ แต่ มะเป็นตัวยูมีขีดกลาง ส่วนพะเป็น ภ สำเภา ไม่เหมือนพะในอักษรขอม หลวงปู่จันถือเป็นต้นแบบการสร้างพระลักษณะแบบนี้ ที่ต่อมาเรียกกันว่า”ยันต์ยุ่ง“ เพราะนำรูปแบบมาจากพระกรุพระเก่าของเขมรมาประยุกต์ โดยการทำหุ่นเป็นโครงพระมีมือปิดทวารต่างๆและฝั้นเทียนเป็นเส้นเรียวบางคล้ายเส้นขนมจีน วางตามอักขระตัวที่ใช้ทั่วองค์ ซึ่งรูปแบบนี้ต้องอ้างอิงไปถึงพระปิดตายันต์ยุ่งสำนักอื่นด้วย เช่น วัดหนัง,วัดทอง,วัดพะเนียงแตก ซึ่งตามที่เล่าต่อกันมา หลวงปู่จันซึ่งเดินทางมากับหลวงปู่เกิด ที่ตอนหลังแยกไปครองวัดบางเดื่อ ซึ่งหลวงปู่เกิดท่านก็สร้างพิมพ์ประมาณเดียวกันแต่เป็นเนื้อสำริด ในวงการว่า“บางไผ่หลักล้าน บางเดื่อหลักแสน”
ทั้งสองท่านได้รู้จักและแลกเปลี่ยนความรู้กับ หลวงปู่เอี่ยม, หลวงพ่อทัพ, หลวงพ่อทา ซึ่งไม่มีบันทึกกันไว้นอกจากหลักฐานที่พบว่า พระปิดตายันต์ยุ่งของสามสำนักนี้ มีจำนวนหนึ่งซึ่งไม่มากนัก สร้างจากแร่บางไผ่ เป็นสิ่งที่พอยืนยันได้
พุทธคุณของแร่บางไผ่เมื่อยิ่งได้ผ่านกรรมวิธีสร้างเป็น ด้วยตัวแร่เองก็ศักดิ์สิทธิ์ในตัวอยู่แล้วประดุจเหล็กไหล จึงเป็นปฐมเหตุของการเดินทางเสาะหาแร่ของหลวงปู่จันกับหลวงปู่เกิดจากกัมพูชาจนมาถึงคลองบางไผ่นี่เอง ลักษณะของแร่ก็เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตที่ไปไหนมาไหนได้ กินได้ถ่ายได้ เวลาหลวงปู่จันท่านจะดักจับจึงต้องใช้ของเหม็นของคาวมาล่อให้แร่มากิน ซึ่งเหตุการณ์ลักษณะนี้ก็ทำให้เซียนเจี้ยบนึกถึงการดักแร่ปรอทของโบราณจารย์ดังๆหลายสำนักที่นำไปสร้างเบี้ยแก้ ที่ต้องดักปรอทในลำคลองโดยใช้ไข่เน่า เจาะรูเปลือกไข่แล้วปรอทจะเข้าไปกิน ก็ไม่รู้ได้ว่าเจ้าแร่ทั้งสองชนิดนี้จะมีที่มาเกี่ยงข้องกันอย่างไร แต่มีอุปนิสัยและคุณวิเศษในตัวเองเช่นกัน ซึ่งเป็นภูมิปัญญาของเกจิอาจารย์โบราณที่สร้างสรรค์ได้อย่างพิสดารจริงๆ จนมาเป็นของที่มีคุณวิเศษที่นำมาใช้ให้ถูกต้องและเกิดคุณประโยชน์ต่อสาธุชน
ไม่แปลกใจเลยที่นักเลงรุ่นเก่าที่มีหวงแหนกันมาก มีคำร่ำลือกันว่าคนจากพระนครนำพระสมเด็จวัดระฆังมาขอแลกก็ไม่ยอมให้แลก เรื่องประสบการณ์ไม่เป็นสองรองใครและความหายากนั้นยากจริง
เดินหามานานเพิ่งเห็นองค์เป็นๆ “ดูไว้นะเสี่ยนะบอก เดี๋ยวถึงเวลาท่านจะมาโปรดนะจ๊ะ“
เจี๊ยบบางกรวยเดินตามรอยพระอาจารย์ 087 0030897
