ตะกวดสังวาส @@@@@@@ ความไม่มีอะไร มีสมาธิไปเรื่อยๆก็พาดหัวไม้สามชั้นได้สบาย
เมื่อ29มีนาคม 2552เหตุเกิดทำเนียบรัฐบาล จะมีการสร้างห้องประชุม ครม.ที่ทันสมัยแห่งยุค
รับแจ้งจากหัวหน้าให้ไปทำข่าวนี้กับ คุณสมพงษ์ แหวนจะโปะ ช่างภาพมือฉมังแห่งทำเนียบรัฐบาล
สองคนพร้อมพลขับ ออกจากสำนักงานด้วยหัวใจพองโตต้องได้ข่าวใหญ่แน่ๆ
เข้าเขตทำเนียบผ่านด่านตำรวจ พักผ่อนห้องนกกระจก(เก่า)สักพักใหญ่ มีเสียงแววๆจากเพื่อนนักข่าวหลายฉบับว่าวันนี้เลื่อนไม่เปิดห้องให้ผู้สื่อข่าวทำข่าวห้อง ครม.ไอเทค ความกระตือรือล้นตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
แต่ก่อนจะกลับสำนักงานฯขอไปเดินสำรวจรอบๆหน้าตึกประชุม ครม.กันก่อน นั่งอยู่คุยกับคุณสมพงษ์อยู่หน้าตึก
ผม__วันนี้กลับมือเปล่า
สมพงษ์__ เรื่องธรรมดาพรุ่งนี้ก็คงมีข่าวใหญ่
ผม__ข่าวหายากจริงๆ
สมพงษ์__กลับเถอะ
ผม__ ระหว่างที่คุณสมพงษ์ บอกกลับเถอะ ผมก็หันมองไปรอบๆตึกอีกครั้ง
บิงโก__ ตัวอะไรมันเกาะอยู่ที่บานประตู คล้ายตัวเงินตัวทอง กำลังสังวาสกัน เรียกคุณสมพงษ์ ถ่ายไว้หน่อย ความตื่นเต้นกลับมาอีกครั้ง
รีบโทรแจ้งหัวหน้า หัวหน้าบอกเอาข่าวภาพมาให้ละเอียด ตามหาศิลปินที่สร้างผลงาน
ถามเจ้าของสถานที่ แล้วทำตัวเงียบไม่บอกใคร
รุ่งขึ้นพาดหัวสามชั้นลายตะกวดสังวาสห้องประชุม ครม.
“นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าสมาธิเป็นสิ่งจำเป็นในสถานการการณ์สิ้นหวัง“
